karambol (język polski)
karambol (1.1)
- wymowa:
- IPA: [kaˈrãmbɔl], AS: [karãmbol], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zderzenie się ze sobą wielu pojazdów naraz, zwykle poważne w skutkach
- (1.2) daw. talar flandryjski o wartości dwóch rubli[1]
- (1.3) więz. aresztowanie[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karambol karambole dopełniacz karambolu / karambola[3] karamboli celownik karambolowi karambolom biernik karambol karambole narzędnik karambolem karambolami miejscownik karambolu karambolach wołacz karambolu karambole - przykłady:
- (1.1) W karambolu na autostradzie uczestniczyło dwadzieścia samochodów, w tym dwa autobusy.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. carambole → daw. czerwona kula bilardowa[4]
- Według Andrzeja Bańkowskiego znaczenie (1.1) wywodzi się z wcześniejszego pol. karambolować zapożyczonego z franc. caramboler lub niem. karambolieren[5].
- uwagi:
- nie mylić z: karambola
- tłumaczenia:
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: aresztowanie
- francuski: (1.1) carambolage m
- węgierski: (1.1) karambol
- źródła:
- ↑ Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 30.
- ↑ Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa technicznego. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy” nr 3/1979, s. 131.
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- ↑
Hasło „karambol” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „karambol” w: Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13019-9.
karambol (język czeski)
karambol (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) karambol (zderzenie)
- (1.2) karambol (w bilardzie)
- (1.3) karambol (odmiana bilarda)
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karambol karamboly dopełniacz karambolu karambolů celownik karambolu karambolům biernik karambol karamboly wołacz karambole karamboly miejscownik karambolu karambolech narzędnik karambolem karamboly - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
karambol (język węgierski)
karambol (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) karambol (zderzenie)
- (1.2) karambol (w bilardzie)
- (1.3) karambol (odmiana bilarda)
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) összeütközés
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. karambolozás
- czas. karamboloz, karambolozik
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.