kłaniać się (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkwãɲäʨ̑‿ɕɛ], AS: [ku̯ãńäć‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• denazal.• zestr. akc.
-
- znaczenia:
czasownik zwrotny
- (1.1) witać się pochylając głowę lub zdejmując kapelusz
- (1.2) pochylać tułów na powitanie lub w geście szacunku
- (1.3) przen. pozdrawiać lub składać uszanowania – listownie lub przez inną osobę
- (1.4) przen. schlebiać komuś
- odmiana:
- przykłady:
- (1.2) Drugi, młodszy i szczuplejszy, niepewnie kłania się przed Ciri[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) czapkować
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ukłon m, kłanianie n, skłon m, pokłon m
- czas. ukłonić się, skłonić, skłaniać, pokłonić
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.2) кланяться
- źródła:
- ↑ Andrzej Sapkowski, Chrzest ognia, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.