ukłon (język polski)

ukłon (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈukwɔ̃n], AS: [uku̯õn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) grzecznościowe pochylenie głowy bądź dygnięcie ciałem

(1.2) przen. zrobienie czegoś, jako wyraz życzliwości

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ukłonienie n, pokłon m, skłon m

czas. ukłonić się, kłaniać się, pokłonić się, skłonić, skłaniać

związki frazeologiczne:

interes zmusza do ukłonów

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• chiński standardowy: (1.1) 点头 (diǎntóu); (1.2) 点头 (diǎntóu)

źródła: