skłon (język polski)
skłon (1.3)
- wymowa:
- IPA: [skwɔ̃n], AS: [sku̯õn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) pochylenie tułowia, wykonywane zwykle jako ćwiczenie
- (1.2) książk. przest. pochylenie przed kimś głowy na znak szacunku
- (1.3) książk. płaszczyzna nachylona pod pewnym kątem do podstawy, bok wzniesienia lub góry
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik skłon skłony dopełniacz skłonu skłonów celownik skłonowi skłonom biernik skłon skłony narzędnik skłonem skłonami miejscownik skłonie skłonach wołacz skłonie skłony - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) skłon kontynentalny
- synonimy:
- (1.1) pochylenie się
- (1.2) skinienie, ukłon, kłanianie się
- (1.3) stok, zbocze
- antonimy:
- (1.1) wyprost
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. skłanianie n, skłonienie n, skłonność ż, ukłon mrz, pokłon m
- czas. skłaniać, skłonić, kłaniać się
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.