życzliwość (język polski)

wymowa:

IPA: [ʒɨʧ̑ˈlʲivɔɕʨ̑], AS: [žyčlʹivość], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przyjazny stosunek do innych

odmiana:

przykłady:

(1.1) Ktoś, kto wie, jak oddać życzliwość, której doświadczył, musi być przyjacielem ponad wszelką cenę^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. życzliwy m

przym. życzliwy

przysł. życzliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) kindness
• arabski: (1.1) حنان (ḥanān)
• białoruski: (1.1) добразычлівасць ż, зычлівасць ż
• gudźarati: (1.1) કરુણા ż (karuṇā)
• jidysz: (1.1) פֿרײַנדלעכקייט ż (frajndlechkejt)
• kaszubski: (1.1) przëchilnosc ż
• niderlandzki: (1.1) vriendelijkheid ż
• niemiecki: (1.1) Freundlichkeit ż
• ormiański: (1.1) բարիք (barikʿ)
• rosyjski: (1.1) благожелательность ż, доброжелательность ż, приветливость ż
• sanskryt: (1.1) आनृशंस n (ānṛśaṃsa), करुणा ż (karuṇā), उपकृति, अनुग्रह m (anugraha)
• tybetański: (1.1) བྱམས་པ (byams.pa), ཐུགས་བསྐྱེད (thugs.bskyed)
• ukraiński: (1.1) доброзичливість ż, зичливість ż, доброта ż, приязнь ż

źródła: