jubiler (język polski)
- wymowa:
- IPA: [juˈbʲilɛr], AS: [i ̯ubʹiler], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba zajmująca się jubilerstwem; rzemieślnik artystyczny trudniący się wyrobem, przeróbką, naprawą, wyceną i sprzedażą przedmiotów z metali szlachetnych (m.in. złota, srebra, platyny, palladu) oraz kamieni szlachetnych i ozdobnych
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik jubiler jubilerzy dopełniacz jubilera jubilerów celownik jubilerowi jubilerom biernik jubilera jubilerów narzędnik jubilerem jubilerami miejscownik jubilerze jubilerach wołacz jubilerze jubilerzy - przykłady:
- (1.1) Dzisiaj na moim osiedlu napadnięto na jubilera.
- (1.1) Święty Eligiusz jest patronem złotników i jubilerów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / zostać jubilerem
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) rzemieślnik
- hiponimy:
- (1.1) bursztyniarz, złotnik
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. jubilerstwo n, jubilerka ż, jubilernia ż, jubilerszczyzna ż
- forma żeńska jubilerka ż
- przym. jubilerski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) niem. Juwelier[1]
- uwagi:
- (1.1) por. złotnik
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) jeweler
- baskijski: (1.1) bitxigile
- bułgarski: (1.1) бижутер m
- czeski: (1.1) klenotník m
- duński: (1.1) guldsmed w, sølvsmed w, ædelsmed w
- esperanto: (1.1) juvelisto
- francuski: (1.1) bijoutier m
- hiszpański: (1.1) joyero m
- kazachski: (1.1) зергер
- litewski: (1.1) juvelyras m
- niemiecki: (1.1) Juwelier m
- nowogrecki: (1.1) κοσμηματοπώλης m, χρυσοχόος m
- rosyjski: (1.1) ювелир m
- słowacki: (1.1) klenotník m, šperkár m
- włoski: (1.1) gioielliere m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.