izm (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ism̥], AS: [ism̦], zjawiska fonetyczne: wygł.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) książk. żart. o terminie oznaczającym doktrynę, kierunek filozoficzny, artystyczny itp.
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik izm izmy dopełniacz izmu izmów celownik izmowi izmom biernik izm izmy narzędnik izmem izmami miejscownik izmie[1] izmach wołacz izmie[1] izmy - przykłady:
- (1.1) Dostał jakąś książkę o historii sztuki i studiuje te różne izmy.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. -izm; franc. -isme; łac. -ismus, -ismus; gr. -ισμός, -ismós[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- jidysz: (1.1) איזם m (izm)
- źródła:
- 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.