intuicja (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌĩntuˈjiʦ̑ʲja], AS: [ĩntui ̯icʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.epenteza i ̯ akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) filoz. proces polegający na poznaniu prawdy za pomocą wewnętrznego przekonania
(1.2) psych. proces myślowy polegający na szybkim dopasowaniu danej sytuacji do znanych już szablonów i zależności, objawiący się w postaci nagłego przebłysku myślowego; zob. też intuicja w Wikipedii
(1.3) pot. zdolność przeczuwania, przewidywania
odmiana:
(1.1-3) blm[1]
przykłady:
(1.2) Decyzje na wszystkich szczeblach władzy, od premiera po wójta w gminie, podejmowane głównie na podstawie intuicji i wynikają z bieżącej gry interesów.[2]
składnia:
kolokacje:
(1.2) mieć intuicję • kierować się intuicją
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. intuicjonizm m, intuicyjność ż
przym. intuicyjny, intuicjonistyczny
przysł. intuicyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. intuitio
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 294.
  2. Edwin Bendyk, "Gdzie Tusk ma mózg". Polityka, nr 9 / 2013, str. 12.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.