instrukcja (język polski)

instrukcja (1.1) wojskowego ubioru

instrukcje (1.2)

wymowa:

IPA: [ĩw̃ˈstrukʦ̑ʲja], AS: [ĩũ̯strukcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zbiór zasad zalecających postępowanie w określonej dziedzinie

(1.2) książka lub broszura z opisem działania

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	instrukcja	instrukcje
dopełniacz	instrukcji	instrukcji / przest. instrukcyj[1]
celownik	instrukcji	instrukcjom
biernik	instrukcję	instrukcje
narzędnik	instrukcją	instrukcjami
miejscownik	instrukcji	instrukcjach
wołacz	instrukcjo	instrukcje

przykłady:

(1.1) Minister Spraw Zagranicznych skierował do ambasad na całym świecie instrukcje postępowania podczas aktualnego kryzysu.

(1.2) Zostanie dostarczona instrukcja, jak radzić sobie z trudnymi klientami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) instrukcja obsługi

synonimy:

(1.2) podręcznik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. instruktaż m, instruktarz m, instruktor m, instruktorka ż, instruowanie n, poinstruowanie n

czas. instruować ndk., poinstruować dk.

przym. instrukcyjny, instruktażowy, instruktorski, instruktywny

związki frazeologiczne:

instrukcje sejmikowe

etymologia:

(1.1) ang. instruction, franc. instruction < łac. instructio^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) instruction; (1.2) manual
• białoruski: (1.1) інструкцыя ż; (1.2) інструкцыя ż
• bułgarski: (1.1) инструкция ż; (1.2) инструкция ż
• esperanto: (1.1) instrukcio
• fiński: (1.1) ohje
• francuski: (1.1) instruction
• rosyjski: (1.1) инструкция ż
• szwedzki: (1.1) instruktion w
• ukraiński: (1.1) інструкція ż
• węgierski: (1.1) instrukció
• włoski: (1.1) istruzione

źródła: