inkorporacja (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌĩŋkɔrpɔˈraʦ̑ʲja], AS: [ĩŋkorporacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-nk- akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. wcielenie, włączenie do jakiejś całości, zwłaszcza jednego terytorium w innego państwa
(1.2) praw. zebranie przepisów w usystematyzowaną całość
(1.3) jęz. zjawisko włączania do orzeczenia dopełnieniowych określeń zaimkowych lub rzeczownikowych[1]
(1.4) rzad. przest. uosobienie, wcielenie[2]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. inkorporować ndk.
przym. inkorporacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. incorporatio → wcielenie[4]
uwagi:
por. ekskorporacja
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „inkorporacja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „inkorporacja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „inkorporacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.