indukcja (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) etap wprowadzający w danym procesie
- (1.2) log. wyciąganie wniosków ogólnych z poszczególnych przypadków składających się na te wnioski
- (1.3) nauki empiryczne metoda tworzenia uogólnień naukowych z obserwacji faktów i wyników poszczególnych eksperymentów
- (1.4) mat. metoda dowodzenia praw matematycznych przy pomocy zasady indukcji matematycznej
- (1.5) fiz. wzbudzenie prądu albo ładunku elektrycznego pod wpływem czynników elektrycznych lub magnetycznych
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik indukcja indukcje dopełniacz indukcji indukcji celownik indukcji indukcjom biernik indukcję indukcje narzędnik indukcją indukcjami miejscownik indukcji indukcjach wołacz indukcjo indukcje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) indukcja nerwowa / indukcja porodu
- (1.4) indukcja matematyczna
- (1.5) indukcja elektromagnetyczna / indukcja elektrostatyczna / indukcja elektryczna / indukcja magnetyczna
- synonimy:
- (1.1) wprowadzanie / wprowadzenie, wzbudzanie / wzbudzenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. indukcyjność ż
- czas. indukować ndk.
- przym. indukcyjny
- przysł. indukcyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. inductio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) induction
- czeski: (1.4) indukce ż
- hiszpański: (1.1) inducción ż
- kataloński: (1.5) inducció ż
- niemiecki: (1.4) Induktion ż
- węgierski: (1.2) indukció; (1.4) indukció; (1.5) indukció
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.