grzechotnik (język polski)

grzechotnik (1.1)
wymowa:
IPA: [ɡʒɛˈxɔtʲɲik], AS: [gžeχotʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) herp. wąż o długich zębach jadowych i z charakterystyczną grzechotką na końcu ogona; zob. też grzechotnikowate w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Grzechotnika możesz spotkać w Ameryce i Azji.
składnia:
kolokacje:
(1.1) grzechotnik diamentowy • grzechotnik górski • grzechotnik graniopyski • grzechotnik kalifornijski • grzechotnik kataliński • grzechotnik kropiaty • grzechotnik meksykański • grzechotnik parzystoplamy • grzechotnik preriowy • grzechotnik pustynny • grzechotnik rogaty • grzechotnik skalny • grzechotnik straszliwy • grzechotnik teksaski • grzechotnik tygrysi • jad grzechotnika
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wąż
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grzechotniki nmos, grzechotnikowate nmos, grzechot mrz, grzechotka ż, grzechotanie n
czas. zagrzechotać, grzechotać ndk.
przym. grzechotliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. grzechot + -nik
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Płazy i gady
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.