fenkuł (język polski)

fenkuły (1.1)

fenkuły (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Foeniculum vulgare^[1], roślina warzywna, o białych, mięsistych łodygach; zob. też fenkuł włoski w Wikipedii

(1.2) spoż. jarzyna z fenkułu (1.1)^[2]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fenkuł	fenkuły
dopełniacz	fenkułu	fenkułów
celownik	fenkułowi	fenkułom
biernik	fenkuł	fenkuły
narzędnik	fenkułem	fenkułami
miejscownik	fenkule	fenkułach
wołacz	fenkule	fenkuły

przykłady:

(1.1) U ciotki w ogrodzie rosły fenkuły i kalarepa.

(1.2) Bardzo mi smakują gotowane fenkuły.

składnia:

kolokacje:

(1.1) fenkuł włoski

synonimy:

koper włoski

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) roślina

(1.2) jarzyna

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. fenkułowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) łac. feniculum < łac. fenum + -culum

uwagi:

(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fennel; (1.2) fennel
• czeski: (1.1) fenykl m; (1.2) fenykl m
• duński: (1.1) fennikel w; (1.2) fennikel w
• łaciński: (1.1) feniculum n, foeniculum n
• niemiecki: (1.1) Fenchel m; (1.2) Fenchel m
• norweski (bokmål): (1.1) fennikel m; (1.2) fennikel m
• norweski (nynorsk): (1.1) fennikel m; (1.2) fennikel m
• portugalski: (1.1) funcho m; (1.2) funcho m
• szwedzki: (1.1) fänkål w
• włoski: (1.1) finocchio m; (1.2) finocchio m

źródła: