fanga (język polski)

fanga (1.1)
wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. (także gw. (Warszawa i Śląsk Cieszyński)[1][2]) uderzenie w twarz
(1.2) sport. w grze w palanta: lot piłki wysokim łukiem[3]
(1.3) gw. (Śląsk Cieszyński)[1] hutn. łyżka hutnicza
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Sędzia śledczy Szydłowski na widok intruza cofnął się znad akt, jakby dostał fangę prosto w nos[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) dostać / wyłapać fangę
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cios, uderzenie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Fang → złapanie, kieł[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
  2. ↑ Eugeniusz Jaczewski, Gwara miejska Warszawy, „Poradnik Językowy” nr 9/1938–1939, s. 175.
  3. 1 2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „fanga” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. ↑ Marcin Wroński, Czas Herkulesów, Warszawa 2017, s. 269.

fanga (język islandzki)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) ująć, złapać (przestępcę)
odmiana:
(1.1) fangaði, fangað; → wzór odmiany
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fangi, fangelsi
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.