drzeworyt (język polski)

technika drzeworytu (1.1)
drzeworyt (1.2)
wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szt. technika graficzna druku wypukłego posługująca się drewnianymi płytkami do wykonywania odbitek; zob. też drzeworyt w Wikipedii
(1.2) szt. odbitka uzyskana techniką drzeworytu (1.1)
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
(1.1) (…) japoński drzeworyt pozostawił rzeczywiście trwałe ślady w twórczości van Gogha.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. drzeworytnictwo n, drzeworytnik m, drzeworytniczka ż, drzeworytnia ż, drzeworycik mrz
przym. drzeworytowy, drzeworytniczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. drzewo + ryt < kalka z niem. Holzstich[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ „Przegląd humanistyczny”, t. 6, s. 114.
  2. ↑ Mirosław Bańko, Alicja Witalisz, O proporcji kalk i zapożyczeń właściwych w polszczyźnie, w: Kalkierungs- und Entlehnungssprachen in der Slavia, red. Kai Witzlack-Makarevich, Frank & Timme GmbH, 2018, s. 134.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.