dożywocie (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌdɔʒɨˈvɔʨ̑ɛ], AS: [dožyvoće], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) świadczenie pieniężne wypłacane komuś do końca życia na mocy testamentu lub umowy[1]
(1.2) posiadanie czegoś do końca życia[1]
(1.3) okres pozostały do końca życia[1]
(1.4) praw. umowa cywilnoprawnej przeniesienia własności nieruchomości za zapewnienie dożywotniego utrzymania; zob. też umowa o dożywocie w Wikipedii
(1.5) pot. kara dożywotniego pozbawienia wolności[1]; zob. też kara dożywotniego pozbawienia wolności w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.5) Bronek dostał dożywocie za morderstwo.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.5) gw. (Górny Śląsk) wymienka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dożywotnik m
przym. dożywotni
przysł. dożywotnio
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też dożywocie w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dożywocie” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.