Bronek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbrɔ̃nɛk], AS: [brõnek], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie zdrobn. od: Bronisław
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) D. lm od: Bronka
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Bronek Bronkowie dopełniacz Bronka Bronków celownik Bronkowi Bronkom biernik Bronka Bronków narzędnik Bronkiem Bronkami miejscownik Bronku Bronkach wołacz Bronku Bronkowie depr. M. i W. lm: (te) Bronki[1] - przykłady:
- (1.1) Znam Bronka od podstawówki.
- (1.1) Michał, Bronek, osłaniajcie nas z tamtych krzaków!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Bronisław; zdrobn. Bronuś
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bronisław mos, Bronisława ż, Bronuś mos
- forma żeńska Bronka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. Bronisław; źródłosłów dla pol. bronkobus
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: Bronisław
- źródła:
- ↑
Hasło „Bronek” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.