czucie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʧ̑uʨ̑ɛ], AS: [čuće], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) odbiór poprzez zmysły, reakcja na odbierane aspekty rzeczywistości
- (1.2) rzecz. odczas. od czuć
- odmiana:
- (1.2) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik czucie dopełniacz czucia celownik czuciu biernik czucie narzędnik czuciem miejscownik czuciu wołacz czucie - przykłady:
- (1.1) Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko.[1]
- (1.1) Po wypadku Jacek stracił czucie w lewej ręce.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zmysł
- antonimy:
- (1.2) nieczucie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. uczucie n, poczucie n, wyczucie n, przeczucie n, odczucie n, uczulenie n, czuwak mrz, nieczucie n
- czas. czuły, czuć ndk., odczuwać ndk., poczuć dk., uczuć dk., wyczuwać ndk., wyczuć dk., przeczuwać ndk., przeczuć dk., odczuć dk.
- przym. czuły, czuciowy
- przysł. czuciowo, czule
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) feeling
- arabski: (1.1) شعور, حاسة, حس
- esperanto: (1.1) senso, sento
- niemiecki: (1.1) Gefühl m
- rosyjski: (1.1) ощущение n
- węgierski: (1.1) érzés
- źródła:
- ↑ Adam Mickiewicz Romantyczność
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.