czkawka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑kafka], AS: [čkafka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fizj. rytmicznie powtarzające się skurcze przepony objawiające się charakterystycznym odgłosem wydawanym przez zamknięcie głośni i strun głosowych przy wdechu; zob. też czkawka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	czkawka
dopełniacz	czkawki
celownik	czkawce
biernik	czkawkę
narzędnik	czkawką
miejscownik	czkawce
wołacz	czkawko

przykłady:

(1.1) Najczęstszą przyczyną czkawki u szczeniąt jest to, że łapczywie jedzą i połykają przy tym powietrze^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. czkać ndk., czknąć dk.

rzecz. czkanie ndk., czknięcie dk.

związki frazeologiczne:

odbijać się czkawką

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hiccup, hiccough
• arabski: (1.1) فواق
• baskijski: (1.1) zotin
• białoruski: (1.1) ікаўка ż
• czeski: (1.1) škytavka ż
• duński: (1.1) hikke w
• esperanto: (1.1) singulto
• fiński: (1.1) hikka
• francuski: (1.1) hoquet, med. myoclonie phrénoglottique
• gudźarati: (1.1) આંચકી ż (ān̄cakī)
• hiszpański: (1.1) hipo m
• indonezyjski: (1.1) cegukan
• islandzki: (1.1) hiksti
• japoński: (1.1) 吃逆(しゃっくり) (domo gyaku)
• jidysz: (1.1) שלוקערץ (szlukerc)
• kataloński: (1.1) singlot
• kazachski: (1.1) ықылық
• koreański: (1.1) 딸꾹질 (ttalkkukchil)
• litewski: (1.1) žagsėjimas
• łaciński: (1.1) singultus m
• łotewski: (1.1) žagas ż lm
• niderlandzki: (1.1) hik
• niemiecki: (1.1) Schluckauf
• norweski (bokmål): (1.1) hikke m
• norweski (nynorsk): (1.1) hikke m
• nowogrecki: (1.1) λόξυγκας m, λόξιγκας m
• perski: (1.1) سکسکه
• rosyjski: (1.1) икота ż
• rumuński: (1.1) pughiț
• sycylijski: (1.1) sugghiuzzu m
• szwedzki: (1.1) hicka w
• turecki: (1.1) hıçkırık
• ukraiński: (1.1) ги́кавка ż, і́кавка ż
• węgierski: (1.1) csuklás
• wietnamski: (1.1) nấc cụt
• włoski: (1.1) singhiozzo m

źródła: