czknąć (język polski)

wymowa:
IPA: [ʧ̑knɔ̃ɲʨ̑], AS: [čknõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) wydać ustami charakterystyczny dźwięk na skutek skurczu przepony; aspekt dokonany od: czkać
odmiana:
(1.1) [1] koniugacja Va
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. czkać
rzecz. czknięcie n, czkawka, czkanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: czkać
  • rosyjski: (1.1) икнуть
  • słowacki: (1.1) začkať
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.