czasownik zwrotny (język polski)

wymowa:
IPA: [ʧ̑aˈsɔvʲɲiɡ ˈzvrɔtnɨ], AS: [časovʹńig zvrotny], zjawiska fonetyczne: zmięk.udźw. międzywyr.
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. czasownik, który w języku polskim odnosi się do wykonawcy czynności przez zaimeksię”, a w innych językach przez odpowiednią końcówkę lub właściwy zaimek zwrotny
odmiana:
(1.1) związek zgody;
przykłady:
(1.1) Czasowniki zwrotne w języku polskim nie zawsze nimi w języku niemieckim, tak jak np.: polskie uczyć się i niemieckie lernen.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.