czarny humor (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑arnɨ ˈxũmɔr], AS: [čarny χũmor], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przedstawienie rzeczy tragicznych w sposób humorystyczny; zob. też czarny humor w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czarny humor	czarne humory
dopełniacz	czarnego humoru	czarnych humorów
celownik	czarnemu humorowi	czarnym humorom
biernik	czarny humor	czarne humory
narzędnik	czarnym humorem	czarnymi humorami
miejscownik	czarnym humorze	czarnych humorach
wołacz	czarny humorze	czarne humory

przykłady:

(1.1) Kategorie cudowności, fantazji, tajemniczości, grozy i czarnego humoru, charakterystyczne dla surrealizmu, cechują także groteskę, szerszą kategorię artystyczną, obejmującą również ten styl^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wisielczy humor; przest. szubieniczny humor

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gallows humour
• arabski: (1.1) كوميديا سوداء
• baskijski: (1.1) umore beltz
• duński: (1.1) sort humor w, galgenhumor w
• esperanto: (1.1) nigra humoro
• fiński: (1.1) hirtehishuumori
• francuski: (1.1) humour noir
• hiszpański: (1.1) humor negro m
• niemiecki: (1.1) schwarzer Humor m, Galgenhumor m
• nowogrecki: (1.1) μαύρο χιούμορ n
• rosyjski: (1.1) чёрный юмор, юмор нуар
• słowacki: (1.1) čierny humor m
• szwedzki: (1.1) svart humor
• węgierski: (1.1) akasztófahumor
• włoski: (1.1) umore nero m

źródła: