cetnar (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʦ̑ɛtnar], AS: [cetnar]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. pozaukładowa jednostka masy o wartości zależnej od kraju; zob. też cetnar w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cetnar cetnary dopełniacz cetnara cetnarów celownik cetnarowi cetnarom biernik cetnar cetnary narzędnik cetnarem cetnarami miejscownik cetnarze cetnarach wołacz cetnarze cetnary - przykłady:
- (1.1) Kilka pęków sznurów i cetnar mydła dopełniły ładunku, z którym szczęśliwie wylądowałem.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. cetnarowy
- rzecz. cent mzw
- związki frazeologiczne:
- lepszy łut szczęścia niż cetnar rozumu
- etymologia:
- niem. Zentner z łac. centenarius[2][3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Daniel Defoe: Przypadki Robinsona Cruzoe, tłum. Władysław Ludwik Anczyc
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 45.
- ↑
Hasło „centnar” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.