centnar (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʦ̑ɛ̃ntnar], AS: [cẽntnar], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. zob. cetnar
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) […] serce ciężyło mu, jak gdyby w piersiach dźwigał centnar wybuchowych materiałów […][1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cent mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. centenarius[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ B. Prus: Emancypantki
- ↑ Hasło „centnar” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.