ceremoniarz (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba kierująca przebiegiem liturgii
- (1.2) daw. urzędnik koordynujacy przebieg uroczystości i ceremonii dworskich, mistrz ceremonii
- (1.3) daw. zasady regulujące obchodzenie uroczystości
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ceremoniarz ceremoniarze dopełniacz ceremoniarza ceremoniarzy celownik ceremoniarzowi ceremoniarzom biernik ceremoniarza ceremoniarzy narzędnik ceremoniarzem ceremoniarzami miejscownik ceremoniarzu ceremoniarzach wołacz ceremoniarzu ceremoniarze - przykłady:
- (1.1) Kościelny powiedział ceremoniarzowi o ornatach.
- (1.2) Król bezgranicznie ufał nadwornemu ceremoniarzowi i nigdy się na nim nie zawiódł.
- (1.3) Zgodnie z przyjętym ceremoniarzem gości witano przed wejściem.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ceremoniarz diecezjalny / prowincjalny / papieski
- synonimy:
- (1.3) ceremoniał
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ceremoniał m, ceremonia ż, ceremonialność ż, ceremoniant m, ceremoniantka ż
- czas. ceremoniować się
- przym. ceremonialny
- przysł. ceremonialnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. ceremonia + -arz < łac. caeremonia
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.3) ceremonial
- esperanto: (1.1) ceremoniestro; (1.3) ceremoniaro
- ukraiński: (1.1) церемоніарій m
- włoski: (1.1) cerimoniere m; (1.3) cerimoniale m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.