bullying (język polski)
- wymowa:
- ‹buliink›, IPA: [ˈbulʲi.iŋk], AS: [bulʹiiŋk], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl.• zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) tyranizowanie, znęcanie się; powtarzalne zachowania o charakterze agresywnym jednego lub grupy sprawców wobec ofiary
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik bullying dopełniacz bullyingu celownik bullyingowi biernik bullying narzędnik bullyingiem miejscownik bullyingu wołacz bullyingu - przykłady:
- (1.1) Sprawcami bullyingu zwykle są osoby impulsywne, dominujące, bez empatii, postrzegające pozytywnie przemoc, łaknące społecznego prestiżu, z wysoką samooceną[1].
- (1.1) O ile bullying w szkole jest zazwyczaj prymitywny, w pracy przybiera inne formy[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ang. bullying
- uwagi:
- (1.1) por. mobbing
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bullying
- hiszpański: (1.1) matonismo m
- źródła:
bullying (język angielski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) tyranizowanie
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) imiesłów czasu teraźniejszego (present participle) czasownika to bully
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bully
- czas. bully
- przym. bully
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.