bladolicy (język polski)

bladolicy (1.1) mężczyzna

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. taki, który ma bladą twarz (lico)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bladolicy		bladolica	bladolice	bladolicy	bladolice
dopełniacz	bladolicego		bladolicej	bladolicego	bladolicych
celownik	bladolicemu		bladolicej	bladolicemu	bladolicym
biernik	bladolicego	bladolicy	bladolicą	bladolice	bladolicych	bladolice
narzędnik	bladolicym		bladolicą	bladolicym	bladolicymi
miejscownik	bladolicym		bladolicej	bladolicym	bladolicych
wołacz	bladolicy		bladolica	bladolice	bladolicy	bladolice
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Tylko mgławice nad nurtem Narewu skłębiły się gęściej i ukryły w swej płachcie bladolice boginki, zielonookie rusałki-wodnice, topielice upiorne, unoszone wartem bieżnym, rogany-latawice, na pruską Szatrję dążące^[1]. (sic!)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) białolicy

antonimy:

(1.1) ciemnolicy

hiperonimy:

(1.1) blady

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. blady + -o- + lico

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) бледнатвары
• bułgarski: (1.1) бледолик, бледнолик
• rosyjski: (1.1) бледнолицый, белолицый
• słowacki: (1.1) bledolíci
• ukraiński: (1.1) блідолиций

źródła: