biwak (język polski)
biwak (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈbʲivak], AS: [bʹivak], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) turyst. obozowanie pod gołym niebem w namiotach, najczęściej jedna z form obozów młodzieżowych[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik biwak biwaki dopełniacz biwaku biwaków celownik biwakowi biwakom biernik biwak biwaki narzędnik biwakiem biwakami miejscownik biwaku biwakach wołacz biwaku biwaki - przykłady:
- (1.1) Ostatnio byłem na biwaku.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) rozbić biwak
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. biwakowicz m, biwakowanie n, zabiwakowanie n
- zdrobn. biwaczek m
- czas. zabiwakować dk., biwakować ndk.
- przym. biwakowy
- przysł. biwakowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. bivouac[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bivouak, camp
- białoruski: (1.1) бівак m
- bułgarski: (1.1) бивак m
- francuski: (1.1) bivouac m
- hiszpański: (1.1) acampada ż
- rosyjski: (1.1) бивак m
- rumuński: (1.1) tabără ż
- słowacki: (1.1) bivak m
- ukraiński: (1.1) бівак m, бівуак m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.