bezkształtny (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛsˈkʃtawtnɨ], AS: [beskštau̯tny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) o niewyraźnym, nieregularnym kszatłcie

(1.2) niesprecyzowany, niemal nieuchwytny

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bezkształtny		bezkształtna	bezkształtne	bezkształtni	bezkształtne
dopełniacz	bezkształtnego		bezkształtnej	bezkształtnego	bezkształtnych
celownik	bezkształtnemu		bezkształtnej	bezkształtnemu	bezkształtnym
biernik	bezkształtnego	bezkształtny	bezkształtną	bezkształtne	bezkształtnych	bezkształtne
narzędnik	bezkształtnym		bezkształtną	bezkształtnym	bezkształtnymi
miejscownik	bezkształtnym		bezkształtnej	bezkształtnym	bezkształtnych
wołacz	bezkształtny		bezkształtna	bezkształtne	bezkształtni	bezkształtne

przykłady:

(1.1) Daria poznała Franza po tatuażu na ramieniu, podobno okropnie wyglądał, był kawałkiem bezkształtnego, spopielonego mięsa^[1].

(1.1) Między dwoma odłupkami filarów dostrzegłem zaklinowaną, bezkształtną bryłę^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) amorficzny, bezpostaciowy

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) niewyraźny, niezgrabny

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bezkształtność ż

przysł. bezkształtnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bez + kształtny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) formless, shapeless, unformed
• bułgarski: (1.1) безформен
• francuski: (1.1) amorphe
• interlingua: (1.1) amorphe, informe
• litewski: (1.1) beformis
• rosyjski: (1.1) бесформенный
• sanskryt: (1.1) अतिरूप, अकेतु, अरूपिन्
• słowacki: (1.1) beztvarý, amorfný
• szwedzki: (1.1) amorf, oformlig, formlös
• ukraiński: (1.1) безформний
• włoski: (1.1) informe

źródła: