bezkarny (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który uchodzi bez kary
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W małżeństwie jedna ze stron przeważnie dominuje drugą, stając się jej bezkarnym dręczycielem, fizycznym i moralnym[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezkarność ż
przysł. bezkarnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maria Kłańska Daleko od Wiednia. Galicja w oczach pisarzy niemieckojęzycznych, 1771-1918, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, Kraków 1991, ISBN 83-7052-021-9, s. 52.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.