bankowiec (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pracownik banku
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bankowiec bankowcy dopełniacz bankowca bankowców celownik bankowcowi bankowcom biernik bankowca bankowców narzędnik bankowcem bankowcami miejscownik bankowcu bankowcach wołacz bankowcu / podn. bankowcze bankowcy depr. M. i W. lm: (te) bankowce - przykłady:
- (1.1) Jeśli chcesz być dobrym bankowcem, musisz być zorientowanym w nowych produktach bankowych.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bankowość ż, bankierka ż, bank m, bankier m, bankierowa ż, bankierówna ż, bankierczyk m, bankierstwo n
- przym. bankowy, bankierski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. bank + -owiec
- uwagi:
- Wyraz powstał w XIX w.[1]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) banker
- arabski: (1.1) مصرفي m
- baskijski: (1.1) bankari
- esperanto: (1.1) bankisto
- francuski: (1.1) banquier m
- łaciński: (1.1) nummularius m
- włoski: (1.1) bancario m
- źródła:
- ↑ Wiera Zołotowa, Rzeczowniki osobowe z sufiksem -ec (-owiec) we współczesnym języku polskim, „Poradnik Językowy” nr 9/1957, s. 397.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.