autentyzm (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) cecha rzeczy autentycznej

(1.2) szczerość osoby

(1.3) film. liter. prawdziwość rzeczy, osób przedstawionych w dziele

(1.4) liter. kierunek poetycki w polskiej literaturze okresu międzywojnia^[1]

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	autentyzm	autentyzmy
dopełniacz	autentyzmu	autentyzmów
celownik	autentyzmowi	autentyzmom
biernik	autentyzm	autentyzmy
narzędnik	autentyzmem	autentyzmami
miejscownik	autentyzmie	autentyzmach
wołacz	autentyzmie	autentyzmy

przykłady:

składnia:

(1.1) autentyzm + D.

(1.2) autentyzm + D.

kolokacje:

(1.4) ojciec autentyzmu

synonimy:

(1.1) autentyczność, prawdziwość

(1.2) autentyczność, prawdziwość, szczerość

antonimy:

(1.1) sztuczność

(1.2) nieszczerość

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. autentyk mrz, autentyczność ż, autentyka ż

przym. autentyczny

przysł. autentycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. authenticus < gr. αὐθεντικός (authentikós) → wiarygodny

uwagi:

zwykle w lp

tłumaczenia:

źródła: