akolita (język polski)

akolita (1.1)

ustanowienie akolity (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌakɔˈlʲita], AS: [akolʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) kośc. osoba, której udzielono posługi akolitatu; zob. też akolita w Wikipedii

(1.2) książk. czyjś stronnik, poplecznik, towarzysz

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	akolita	akolici
dopełniacz	akolity	akolitów
celownik	akolicie	akolitom
biernik	akolitę	akolitów
narzędnik	akolitą	akolitami
miejscownik	akolicie	akolitach
wołacz	akolito	akolici

przykłady:

(1.1) Babcię Józię odwiedził ksiądz z Panem Jezusem, któremu towarzyszył akolita.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) posługujący

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. akolitat m, akolitka ż

forma żeńska akolitka ż

przym. akolicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) łac. acolythus, łac. acoluthus^[1] < gr. ἀκόλουθος → towarzyszący, idący za kimś

uwagi:

(1.1-2) rzeczownik ma rodzaj męskoosobowy, a odmianę żeńską

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) acolyte
• baskijski: (1.1) akolito
• esperanto: (1.1) akolito
• fiński: (1.1) akoluutti
• francuski: (1.1) acolyte m ż
• kataloński: (1.1) acòlit
• niderlandzki: (1.1) acoliet
• niemiecki: (1.1) Akolyth
• portugalski: (1.1) acólito m
• szwedzki: (1.1) akolut
• włoski: (1.1) accolito m

źródła:

akolita (esperanto)

morfologia:

akolit•a

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) akolicki, akolity, akolitów

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	akolita	akolitaj
akuzativo	akolitan	akolitajn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. akolito

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: