poplecznik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ktoś, kto kogoś popiera; zwolennik, stronnik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik poplecznik poplecznicy dopełniacz poplecznika popleczników celownik poplecznikowi poplecznikom biernik poplecznika popleczników narzędnik poplecznikiem poplecznikami miejscownik popleczniku poplecznikach wołacz popleczniku poplecznicy depr. M. i W. lm: (te) popleczniki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) sprzymierzeniec, zausznik, adherent
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. poplecznictwo n
- forma żeńska popleczniczka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) henchman
- francuski: (1.1) partisan m
- interlingua: (1.1) supportator
- niemiecki: (1.1) Handlanger m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.