abonować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌabɔ̃ˈnɔvaʨ̑], AS: [abõnovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.,
podział przy przenoszeniu wyrazu: abonować[1]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) korzystać z abonamentuusługi otrzymywania produktu w zamian za uiszczanie regularnej opłaty
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Walter Kridl, recepcjonista z hotelu „Kärntnerhof” usiadł za ladą i odruchowo sięgnął po gazety, które abonował właściciel hotelu pan Alfred Anhauser[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) abonować biuletyn / czasopismo / gazetę / periodyk / pismo / prasę
synonimy:
(1.1) subskrybować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. abonament mrz, abonamencik mrz, abonent mos, abonentka ż, abonowanie n, zaabonowanie n
czas. zaabonować dk.
przym. abonamentowy, abonencki
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. abonner
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „abonować (by)” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
  2. Marek Krajweski, Festung Breslau, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.