Rzymianin (język polski)
Rzymianie (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ʒɨ̃ˈmʲjä̃ɲĩn], AS: [žỹmʹi ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) staroż. obywatel starożytnego państwa rzymskiego[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Rzymianin Rzymianie dopełniacz Rzymianina Rzymian celownik Rzymianinowi Rzymianom biernik Rzymianina Rzymian narzędnik Rzymianinem Rzymianami miejscownik Rzymianinie Rzymianach wołacz Rzymianinie Rzymianie - przykłady:
- (1.1) Cierpienia niewolników nie zostawiły żadnego śladu w historii, podczas gdy Rzymianie stworzyli historię wielkich połaci świata[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) obywatel
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Rzym m
- forma żeńska Rzymianka ż
- przym. rzymski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Rzym + -anin
- uwagi:
- (1.1) Zapis małą literą jest stosowany w odniesieniu do mieszkańca miasta Rzym, zob. rzymianin.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Roman
- arabski: (1.1) روماني m, (lud rzymski) الرومان m, الروم m
- baskijski: (1.1) erromatar
- białoruski: (1.1) рымлянін m
- bułgarski: (1.1) римлянин m
- czeski: (1.1) Říman m
- duński: (1.1) romer w
- esperanto: (1.1) romiano
- francuski: (1.1) Romain m
- hiszpański: (1.1) (antiguo) romano m
- niemiecki: (1.1) Römer m
- norweski (bokmål): (1.1) romer m
- nowogrecki: (1.1) Ρωμαίος m
- rosyjski: (1.1) римлянин m
- słowacki: (1.1) Riman m
- ukraiński: (1.1) римлянин m
- włoski: (1.1) romano m
- źródła:
- ↑
Hasło „Rzymianin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Andrzej Szczypiorski, Początek, 1986, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.