Leib (język niemiecki)
- wymowa:
- lp IPA: [laɪ̯p] lm IPA: [ˈlaɪ̯bɐ]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) książk. ciało (jako przeciwieństwo ducha)
- (1.2) brzuch
temat słowotwórczy
- (2.1) (w złożeniach) dotyczący ciała
- odmiana:
- (1.1-2)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik der Leib die Leiber dopełniacz des Leibes
des Leibsder Leiber celownik dem Leib
dem Leibeden Leibern biernik den Leib die Leiber - przykłady:
- (1.1) Dein Hund ist recht gut bei Leibe. → Twój pies jest całkiem dobrze odżywiony (dosł. przy ciele).
- (1.1) Ich prügele dir die Seele aus dem Leib! → Stłukę cię na kwaśne jabłko! (dosł. wybiję ci duszę z ciała)
- składnia:
- (2.1) w złożeniach Leib + rzecz./przym. (np. Leibgericht, leibeigen)
- (2.1) w złożeniach Leib + es + rzecz. (np. Leibesvisitation)
- kolokacje:
- am eigenen Leib erfahren/spüren • auf den Leib rücken • zu Leibe rücken • vom Leib(e) bleiben/gehen • sich vom Leib(e) halten • gut bei Leibe sein • der Leib Christi
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. Leibchen n
- przym. leibhaft, leiblich
- związki frazeologiczne:
- mit Leib und Seele • sich die Seele aus dem Leib schreien/weinen/kotzen
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Deklinacja rzeczowników w jęz. niemieckim
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.