Kreteńczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [krɛˈtɛ̃j̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [kretẽĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Krety

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Kreteńczyk	Kreteńczycy
dopełniacz	Kreteńczyka	Kreteńczyków
celownik	Kreteńczykowi	Kreteńczykom
biernik	Kreteńczyka	Kreteńczyków
narzędnik	Kreteńczykiem	Kreteńczykami
miejscownik	Kreteńczyku	Kreteńczykach
wołacz	Kreteńczyku	Kreteńczycy

przykłady:

(1.1) „Kreteńczyk Epimenides powiedział: wszyscy Kreteńczycy to kłamcy”. Czyli on też kłamał, bo był Kreteńczykiem. Ale w takim przypadku wszyscy Kreteńczycy nie mogą być kłamcami^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Grek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kreta ż, kreteńskość ż

forma żeńska Kretenka ż

przym. kreteński

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. Kreta

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Cretan
• baskijski: (1.1) kretar
• białoruski: (1.1) крыцянін m
• czeski: (1.1) Kréťan m
• francuski: (1.1) Crétois m
• galicyjski: (1.1) cretense m
• hiszpański: (1.1) cretense m
• islandzki: (1.1) Krítverji m
• kataloński: (1.1) cretenc m
• niemiecki: (1.1) Kreter m
• norweski (bokmål): (1.1) kreter m
• norweski (nynorsk): (1.1) kretar m
• nowogrecki: (1.1) Κρητικός m, Κρής m
• portugalski: (1.1) cretense m
• rosyjski: (1.1) критянин m
• słowacki: (1.1) Kréťan m
• włoski: (1.1) cretese m

źródła: