Jarowit (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. słow. połabski bóg wojny czczony w Wołogoszczy i Hobolinie; zob. też Jarowit w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Jarowit	Jarowitowie
dopełniacz	Jarowita	Jarowitów
celownik	Jarowitowi	Jarowitom
biernik	Jarowita	Jarowitów
narzędnik	Jarowitem	Jarowitami
miejscownik	Jarowicie	Jarowitach
wołacz	Jarowicie	Jarowitowie
depr. M. i W. lm: (te) Jarowity

przykłady:

(1.1) Kleryk zaś imieniem Dytryk, który ich wyprzedzając doszedł do drzwi samej świątyni, nie wiedząc, gdzieby zawrócić, odważnie wpadł do świątyni, a widząc na ścianie złotą tarczę poświęconą bogu Jarowitowi, który był bogiem wojny^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) bóg Jarowit

synonimy:

(1.1) war. rzad. Jerowit

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. jary, Jarowitowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

sztuczne zapożyczenie i transkrypcja łac. Gerovit < st.poł. *Jerovit < prasł. *jarъ + *-o- + *-vitъ

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Yarovit, Iarovit
• bośniacki: (1.1) Jarovit m
• bułgarski: (1.1) Яровит m
• chorwacki: (1.1) Jarovit m
• czeski: (1.1) Jarovít m
• japoński: (1.1) ヤロヴィト
• niemiecki: (1.1) Jarovit m
• rosyjski: (1.1) Яровит m
• serbski: (1.1) Јаровит m
• słowacki: (1.1) Jarovit m
• słoweński: (1.1) Jarovit m
• ukraiński: (1.1) Яровит m
• włoski: (1.1) Jarovit m

źródła: