kleryk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈklɛrɨk], AS: [kleryk]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. student seminarium duchownego; zob. też kleryk w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kleryk klerycy dopełniacz kleryka kleryków celownik klerykowi klerykom biernik kleryka kleryków narzędnik klerykiem klerykami miejscownik kleryku klerykach wołacz kleryku klerycy depr. M. i W. lm: (te) kleryki - przykłady:
- (1.1) Dwóch kleryków pojedzie z wikarym na rekolekcje ministranckie do Szczyrku.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) alumn, seminarzysta
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) student, wychowanek
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kler m, klerykat m, klerykalista m, klerykalizm m, klerykalizacja ż, klerykalizowanie n
- czas. klerykalizować ndk.
- przym. klerycki, klerykalny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. clericus < gr. κληρικός < gr. κλῆρος → duchowieństwo
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) seminarian, seminarist
- francuski: (1.1) séminariste m
- niemiecki: (1.1) Kleriker m, Seminarist m
- portugalski: (1.1) seminarista m
- węgierski: (1.1) kispap
- wilamowski: (1.1) klēryk m
- włoski: (1.1) chierico m, seminarista m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.