klerykat (język polski)
panewnicki klerykat (1.2)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rel. pot. seminarium duchowne
- (1.2) rel. pot. część klasztoru, w której mieszkają alumni
- (1.3) rel. pot. okres studiów seminaryjnych
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klerykat klerykaty dopełniacz klerykatu klerykatów celownik klerykatowi klerykatom biernik klerykat klerykaty narzędnik klerykatem klerykatami miejscownik klerykacie klerykatach wołacz klerykacie klerykaty - (1.3)
przypadek liczba pojedyncza mianownik klerykat dopełniacz klerykatu celownik klerykatowi biernik klerykat narzędnik klerykatem miejscownik klerykacie wołacz klerykacie - przykłady:
- (1.1) Franciszkański klerykat funkcjonował do wybuchu wojny.
- (1.2) Nie wszystkie cele na klerykacie wyposażone są w łazienki.
- (1.3) Błogi okres klerykatu wspominam jako czas wypełniony modlitwą, czytaniem i sportem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) seminarium
- (1.2) studentat
- (1.3) studia
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) instytucja
- (1.2) siedziba
- (1.3) okres
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kleryk m, kler m
- przym. klerycki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kleryk + -at < łac. clericus < gr. κληρικός < gr. κλῆρος → duchowieństwo
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.