Ignacy (język polski)

wymowa:
IPA: [iɡˈnaʦ̑ɨ], AS: [ignacy]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Ignacy w Wikipedii
odmiana:
(1.1)[1]
przykłady:
(1.1) Brat Ignacy maluje piękne ikony.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Ignacy • brat / kuzyn / wujek / dziadek Ignacy • mężczyzna imieniem (o imieniu) Ignacy mieć na imię / nosić imię / używać imienia Ignacy • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Ignacy • otrzymać / dostać / przybrać imię Ignacy • dzień imienin / imieniny Ignacego
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. Ignaś mos
przym. ignacjański
związki frazeologiczne:
tyle znaczy, co Ignacy, a Ignacy nic nie znaczy
etymologia:
(1.1) łac. ignatus 'ogień'[2]
(1.1) podstawa stworzenia imienia pol. Żegota (kalka z łac.)[2]
uwagi:
(1.1) następujące formy: M. lp: „Ignac” oraz D. i B. lpIgnaca”, D. i B. lm: „Ignaców” są niepoprawne[1]
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 1505.
  2. 1 2 Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 247.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.