中国 (język chiński standardowy)
rzeczownik, nazwa własna
- (1.1) geogr. polit. Chiny
przymiotnik
- (2.1) chiński, związany z Chinami
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) 这是中国地图。(zhè shì zhōngguó dìtú) → To jest mapa Chin.
- (1.1) 中国的首都是北京。(zhōngguó de shǒudū shì běijīng) → Stolicą Chin jest Pekin.
- (2.1) 我今晚更想吃中国菜。(wǒ jīn wǎn gèng xiǎng chī zhōngguó cài) → Dziś wieczór mam ochotę na chińskie jedzenie.
- (2.1) 不少外国人对中国的旧学很感兴趣。(bùshǎo wàiguórén duì zhōngguó de jiùxué hěn gǎn xìngqù) → Wielu obcokrajowców interesuje się tradycyjną kulturą chińską.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) 中国共产党 → Komunistyczna Partia Chin • 中国大陆 → Chiny Kontynentalne
- (2.1) 中国语 → język chiński • 中国象棋 → szachy chińskie (xiangqi) • 中国生肖 → zodiak chiński
- synonimy:
- (1.1) 中华•中华人民共和国
- (2.1) 中
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- złożenia:
- 中国日报
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. 中国人
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- chiń. 中 + 国 → środek, centrum + kraj, państwo (dosł. środkowy/centralny kraj → Państwo Środka)
- uwagi:
- HSK: 1
- źródła:
中国 (język japoński)
- transliteracja:
- transkrypcja w systemie Hepburna: chūgoku
- czytania:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.