żelatyna (język polski)

żelatyna (1.1) w misce
wymowa:
IPA: [ˌʒɛlaˈtɨ̃na], AS: [želatỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
​ ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) chem. spoż. kulin. bezbarwne ciało stałe, naturalna substancja, będąca mieszaniną białek i peptydów, pozyskiwana w drodze częściowej hydrolizy kolagenu, zawartego w skórze, chrząstkach i kościach zwierzęcych, stosowana m.in. w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym i przy produkcji materiałów fotograficznych; zob. też żelatyna w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm[1]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) żelatyna wybuchowa
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. żelatynowy, żelatynowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. gélatine < łac. gelatus → zamarzły[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Hasło „żelatyna” w: Słownik wyrazów obcych PWN, oprac. Lidia Wiśniakowska, PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14196-7, s. 1015.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.