źrebiec (język polski)
.jpg.webp)
źrebiec (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈʑrɛbʲjɛʦ̑], AS: [źrebʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) przest. zootechn. młody koń płci męskiej
- (1.2) książk. źrebię
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik źrebiec źrebce dopełniacz źrebca źrebców celownik źrebcowi źrebcom biernik źrebca źrebce narzędnik źrebcem źrebcami miejscownik źrebcu źrebcach wołacz źrebcu źrebce - przykłady:
- (1.1) Źrebiec bez uzdy posuwistym lotem / Uginał trawy w pędzie wybujałym[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) ogier
- (1.2) źrebak, źrebię
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) koń
- (1.2) młode
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. źrebak mzw, źrebiątko n, źrebaczek mzw, źrebiczka ż, źrebię n
- forma żeńska źrebica ż
- czas. źrebić się, oźrebić dk., źrebić ndk., źrebić się ndk.
- przym. źrebięcy, źrebny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: źrebię
- kaszubski: (1.1) zgrzebc m
- źródła:
- ↑ Ignacy Krasicki, Rumak i źrebiec
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.