Świdnica (język polski)
Świdnica (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ɕfʲidʲˈɲiʦ̑a], AS: [śfʹidʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto w województwie dolnośląskim; zob. też Świdnica w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Świdnica dopełniacz Świdnicy celownik Świdnicy biernik Świdnicę narzędnik Świdnicą miejscownik Świdnicy wołacz Świdnico - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Świdnicy • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Świdnicy • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Świdnicy • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Świdnicy • mieszkaniec / mieszkanka Świdnicy • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Świdnicy • pochodzić z Świdnicy • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Świdnicy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. świdniczanin m, świdniczanka ż
- przym. świdnicki, podświdnicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) Svídnice
- niemiecki: (1.1) Schweidnitz n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.