łup (język polski)

wymowa:

IPA: [wup], AS: [u̯up]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdobycz wojenna lub pochodząca z rabunku, grabieży^[1]

(1.2) coś, co zostało zdobyte, zwykle w nieuczciwy sposób^[2]

wykrzyknik

(2.1) …naśladujący uderzenie, zwykle nagłe i mocne

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) 2. os. lp, rozk. od: łupić

(3.2) 2. os. lp, rozk. od: łupać

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łup	łupy
dopełniacz	łupu	łupów
celownik	łupowi	łupom
biernik	łup	łupy
narzędnik	łupem	łupami
miejscownik	łupie	łupach
wołacz	łupie	łupy

(2.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) złodziejski łup • łup wojenny • łatwy łup • bogaty / obfity / cenny łup • porzucić łup • odzyskać łup • brać łupy • ukryć łup • stać się łupem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zdobycz

hiponimy:

(1.1) szaber

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łupienie n, łupież ż

czas. łupić ndk., złupić dk.

związki frazeologiczne:

paść łupem

etymologia:

(1.1-2) prasł. *lupъ^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) loot, spoils, booty; (2.1) bang
• czeski: (1.1) lup
• esperanto: (1.1) ŝtelaĵo, rabaĵo
• francuski: (1.1) butin m
• hiszpański: (1.1) botín m, saqueo m
• niemiecki: (1.1) Beute ż; Diebesgut n; (2.1) krach, bums
• nowogrecki: (1.1) λεία ż, λάφυρο n; (2.1) μπαμ, μπουμ
• rosyjski: (1.1) трофе́й m, добы́ча ż
• starogrecki: (1.1) λεία ż; (1.2) λεία ż
• włoski: (1.1) preda ż

źródła: