Pododdziały pułku na rynku w Pucku w 1921 r. | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1920 |
Rozformowanie |
luty 1922 |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
dowódca Wybrzeża Morskiego |
Pułk Artylerii Nadbrzeżnej (panad[1]) – oddział artylerii nadbrzeżnej Wojska Polskiego.
Historia pułku
W październiku 1920 roku, w Pucku, rozpoczęto formowanie pułku artylerii nadbrzeżnej. Proces ten został zakończony w połowie następnego roku. Wówczas zorganizowany został II dywizjon. W czerwcu pułk otrzymał działa rosyjskie (sześć 150 mm haubic i sześć 105 mm armat), a w lipcu I dywizjon dyslokowany został ze Swarzewa do Rumi. Z dniem 1 lipca 1921 roku zorganizowana została szkoła podoficerska. Jednostka podporządkowana została dowódcy Wybrzeża Morskiego[2].
Brak funduszów na zakup artylerii nadbrzeżnej i środków na utrzymanie oddziału spowodował rozwiązanie pułku. 14 grudnia 1921 roku powołana została komisja likwidacyjna pułku. Pod koniec lutego 1922 roku jednostka została rozformowana[3].
Organizacja pułku
Dowództwo pułku w Pucku przy ówczesnej ul. Hallera[uwaga 1]
- dowódca pułku - płk Wiktor Cieśliński (do 25 X 1921 → dowódca Kadry MW)
I dywizjon w Swarzewie (od VII 1921 w Rumi)
- bateria
- bateria
II dywizjon w Pucku
- bateria
- bateria
- bateria salutacyjna
III dywizjon
- dowódca dywizjonu - kpt. Eugeniusz Iwanowicz
- 3 bateria artylerii ciężkiej w Redzie
- 6 bateria artylerii ciężkiej w Małym Kacku
- 7 bateria polowa ruchoma na Oksywiu
Szkoła podoficerska w hotelu „Vossa” w Pucku[uwaga 2]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 41 z 18 października 1921 roku, poz. 750, Minister Spraw Wojskowych zmienił skrót nazwy Pułku Artylerii Nadbrzeżnej z „pan” na „panad”.
- 1 2 Witkowski 1974 ↓, s. 17.
- ↑ Witkowski 1974 ↓, s. 18.
- ↑ Witkowski 1974 ↓, s. 16.
Bibliografia
- Rafał Witkowski: Hel na straży wybrzeża 1920-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1974.