25 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (25 dac) – pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego.

Dywizjon nie istniał w organizacji pokojowej wojska. Został sformowany zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” w dniach 24–25 sierpnia 1939 roku, w garnizonie Poznań, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym. Jednostką mobilizującą był 7 pułk artylerii ciężkiej. Po zakończeniu mobilizacji dywizjon został przetransportowany do Kalisza, gdzie wszedł w skład 25 Dywizji Piechoty. Razem z dywizjonem został zmobilizowany pluton taborowy nr 25. Dywizjon, w składzie macierzystej dywizji, walczył w kampanii wrześniowej. Po bitwie nad Bzurą dywizjon, bez dział, wziął udział w obronie Warszawy..

Obsada personalna 25 dac

• dowódca dywizjonu - kpt. Edmund Wołkowiński (27 VI 1897 - 18 IX 1939)
• oficer zwiadowczy — por. Jan Benthke
• dowódca 1 baterii — por. Antoni Ciembka (15 VI 1910 - ?)
• dowódca 2 baterii — ppor. Czesław Szczepaniak (9 VIII 1906 - III 1973)

Szczegółowa organizacja wojenna dywizjonu w Ordre de Bataille polskiej dywizji piechoty w 1939.

Bibliografia

• Piotr Bauer i Bogusław Polak, Armia "Poznań" w wojnie obronnej 1939, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1983, ISBN 83-210-0385-0
• Wojciech Wilkoński, Działania artylerii armii "Poznań" w 1939, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (106), Warszawa 1983, s. 194-202
• Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W". Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
• Ludwik Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1985, wyd. V, ISBN 83-11-07109-8