zwyknąć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈzvɨknɔ̃ɲʨ̑], AS: [zvyknõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

(1.1) daw. obecnie żart. przyzwyczaić się, przywyknąć

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) mieć w zwyczaju, zazwyczaj coś robić

odmiana:

(1-2) koniugacja Vc

przykłady:

(1.1) Ja tutaj w gwarze obozowym wskrzesnę, / Zwyknę do konia, zuczę się do broni^[1].

(1.1) Zwykłam jadać w drogich restauracjach.

(2.1) Nie zwykłem jadać w drogich restauracjach.

(2.1) To miejsce zwykliśmy nazywać domem.

składnia:

(1.1) zwyknąć do + D. (czegoś / kogoś)

(2.1) zwyknąć + bezok.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zwyczaj mrz, zwyczajność ż

czas. przywyknąć dk., przywykać ndk., przyzwyczaić dk., przyzwyczajać ndk.

przym. zwykły, zwyczajny, zwyczajowy

przysł. zwykle, zwyczajnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(2.1) Według niektórych słowników^[2][3] czasownik zwyknąć w znaczeniu „mieć w zwyczaju” ma tylko formy czasu przeszłego, zaprzeszłego i trybu warunkowego.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: przyzwyczaić się, przywyknąć

• angielski: (2.1) tend, przesz. used to
• białoruski: (1.1) звыкнуць
• hiszpański: (2.1) soler, acostumbrar
• jidysz: (2.1) przesz. פֿלעג (fleg)
• niemiecki: (2.1) pflegen
• nowogrecki: (2.1) συνηθίζω
• rosyjski: (2.1) раньше, прежде

źródła: